Vroeg opgestaan
vanmorgen, voor onze laatste dag in Senegal. De koffers worden in de bus
geladen en de eigenaars van het hotel komen ons hartelijk uitwuiven. Op weg
naar de haven van Dakar, waar we om 10 uur de “chaloupe” naar het eiland Gorée
nemen. Onze Senegalese correspondenten met hun begeleiders varen mee. Na een
klein halfuur komen we aan wal. We bezoeken samen het “Maison des esclaves”,
waar we uitleg krijgen over de eeuwenlange driehoekshandel. Schepen vertrokken
vanuit Europa naar Afrika, waar de meegebrachte koopwaren, o.a. kralen,
brandewijn en buskruit, werden geruild voor goud, ivoor en mensen! De sterkste
mannen, vruchtbare vrouwen en ook kinderen werden naar Amerika overgebracht en
verkocht als slaven om op de plantages te werken. De schepen keerden vanuit
Amerika terug naar Europa met luxegoederen zoals suiker, koffie en katoen. De
gruwelijke details omtrent die mensenhandel en de link naar het aanhoudend uitbuiten
van het Afrikaanse continent worden door de plaatselijke gids glashelder
uitgelegd. We zetten onze wandeling verder en ontdekken ook hoe mooi dit eiland
is. Lokale artiesten geven een demonstratie zandschilderen: eerst lijm
uitsmeren op een plankje, dan zand in verschillende kleuren erover uitstrooien,
even schudden, en er verschijnt als bij wonder een pittoresk Afrikaans
tafereel. We kopen gauw enkele van die prachtige kunstwerkjes, want het is
alweer tijd om de veerboot te nemen. Terug in Dakar nemen we afscheid van de
jongeren van Rufisque, met het gevoel dat het allemaal wat snel ging, maar dat
de eerste kostbare stappen naar een verdere uitwisseling zijn gezet. Het
middageten in een plaatselijke fastfood met de veelbelovende naam “Ali Baba”
smaakt verrukkelijk. Het is onze directeur die ons vanuit België trakteert.
Heerlijk! We hebben nog net de tijd om met onze behendige chauffeur Dabo en
onze gedreven gids Abdoulaye de hoofdstad Dakar te verkennen: “marchéKermel”,
het “Palaisprésidentiel”, de kathedraal, … Om 18u30 worden we verwacht bij de
attaché van de Belgische ambassade. Eerst snel onze bagage inchecken op de
luchthaven, dan nog even het “Monument de la Renaissance Africaine” bewonderen,
en we begeven ons naar de woning van de attaché, waar de ambassadeur in
hoogsteigen persoon ons tijdens het buffet komt begroeten. We zingen er een
laatste keer ons lied over “L’amitié”, dat door alle genodigden zeer wordt
gesmaakt. Tijd om weer naar de luchthaven te gaan voor de nachtvlucht richting
Zaventem. Het afscheid met onze lieve chauffeur en onze hartelijke
gids wordt een emotioneel moment. Het ging allemaal zo snel voorbij, elk ogenblik
samen was zo mooi… Vaarwel, beste vrienden, hopelijk komen we ooit terug in het
land van de “Teranga”.
Uw verslaggeefster van dienst, Claire
Geen opmerkingen:
Een reactie posten