Dag 2 maandag 1 april:
We stonden vanmorgen voor de eerste keer op in Senegal. Direct zat de sfeer er volledig in.
We namen een stevig ontbijt met omelet en stokbrood en vertrokken richting Rufisque, een voorstad van Dakar. We stopten even aan onze partnerschool om het vele materiaal dat we voor hen meegebracht hadden af te zetten.
Daar hadden we een eerste kennismaking met de partnerschool van Rufisque. Er was geen les omdat het een feestdag was. Maar toch liepen er enkele sympathieke leerlingen die zeer vriendelijk waren en zeer geïnteresseerd in ons project.
Na de korte stop in Rufisque reden we door richting Keur Moussa naar de 2de partnerschool. Deze is gelegen op het platteland. Het verschil met Dakar en Rufisque is zeer groot. Er zijn amper verharde wegen en de bevolking moet er leven met minder comfort. We kwamen toe op onze nieuwe verblijfsplaats, op het domein van een klooster. Na het uitpakken werden we verwacht in onze partnerschool in Keur Moussa voor het middageten. Eerst kregen we een uitgebreide uitleg over het programma van de komende 4 dagen en hebben we een paar correspondenten ontmoet. Het was intussen 15 uur geworden. Tijd om te eten! Een typisch gerecht: ‘yassa’ (rijst met gestoofd rundsvlees, citroen, ajuin en groenten) werd binnen gebracht en op de tafels gezet. De correspondenten gingen op de tapijten op de grond gaan zitten om er te eten. Spontaan stonden we op van tafel en aten we samen met hen op typische Senegalese wijze het middageten: allen samen uit dezelfde schotel (wel met een lepel). Daarna gingen we praten en voetballen met onze correspondenten. De Senegalezen zijn enorm goed in het voetballen en dat hebben we maar al te goed ondervonden. Na deze eerste ontmoeting maakten we ons klaar voor de Sabar. Dit is een dans op tamtammuziek. Iedereen staat in een hele grote cirkel, er wordt tamtam gespeeld en de prachtige Senegalese meisjes komen om beurten in het midden en dansen er indrukwekkend. Er waren wel zeker 500 mensen. Tijdens deze Sabar leerden we nog correspondenten kennen en we dansten samen met hen in de cirkel. Dit vonden de Senegalezen zeer amusant. Na de Sabar gingen we terug naar het verblijf waar een lekker avondmaal klaarstond. Na het eten repeteerden we ons liedje nog een paar keer want dat moeten we morgen brengen voor een uitgebreid publiek. Het wordt een heel groot feest. We kijken ernaar uit!
We stonden vanmorgen voor de eerste keer op in Senegal. Direct zat de sfeer er volledig in.
We namen een stevig ontbijt met omelet en stokbrood en vertrokken richting Rufisque, een voorstad van Dakar. We stopten even aan onze partnerschool om het vele materiaal dat we voor hen meegebracht hadden af te zetten.
Daar hadden we een eerste kennismaking met de partnerschool van Rufisque. Er was geen les omdat het een feestdag was. Maar toch liepen er enkele sympathieke leerlingen die zeer vriendelijk waren en zeer geïnteresseerd in ons project.
Na de korte stop in Rufisque reden we door richting Keur Moussa naar de 2de partnerschool. Deze is gelegen op het platteland. Het verschil met Dakar en Rufisque is zeer groot. Er zijn amper verharde wegen en de bevolking moet er leven met minder comfort. We kwamen toe op onze nieuwe verblijfsplaats, op het domein van een klooster. Na het uitpakken werden we verwacht in onze partnerschool in Keur Moussa voor het middageten. Eerst kregen we een uitgebreide uitleg over het programma van de komende 4 dagen en hebben we een paar correspondenten ontmoet. Het was intussen 15 uur geworden. Tijd om te eten! Een typisch gerecht: ‘yassa’ (rijst met gestoofd rundsvlees, citroen, ajuin en groenten) werd binnen gebracht en op de tafels gezet. De correspondenten gingen op de tapijten op de grond gaan zitten om er te eten. Spontaan stonden we op van tafel en aten we samen met hen op typische Senegalese wijze het middageten: allen samen uit dezelfde schotel (wel met een lepel). Daarna gingen we praten en voetballen met onze correspondenten. De Senegalezen zijn enorm goed in het voetballen en dat hebben we maar al te goed ondervonden. Na deze eerste ontmoeting maakten we ons klaar voor de Sabar. Dit is een dans op tamtammuziek. Iedereen staat in een hele grote cirkel, er wordt tamtam gespeeld en de prachtige Senegalese meisjes komen om beurten in het midden en dansen er indrukwekkend. Er waren wel zeker 500 mensen. Tijdens deze Sabar leerden we nog correspondenten kennen en we dansten samen met hen in de cirkel. Dit vonden de Senegalezen zeer amusant. Na de Sabar gingen we terug naar het verblijf waar een lekker avondmaal klaarstond. Na het eten repeteerden we ons liedje nog een paar keer want dat moeten we morgen brengen voor een uitgebreid publiek. Het wordt een heel groot feest. We kijken ernaar uit!
Uw correspondent van dienst, Karel
Leuk die Sabar!! Hebben wij in 2011 ook mogen meemaken. Geniet er van! En vergeet niet af en toe een fotootje, hè! Ik zet ook af en toe iets op facebook.
BeantwoordenVerwijderenAn Van Parys
we wensen jullie nog veel succes op jullie fantastische reis, bedankt voor het mooie verslag zodat we vanuit het koude belgie jullie wat kunnen volgen. geniet van de vele belevenissen.
BeantwoordenVerwijderenjana : wij wensen je voor woensdag alvast een toffe senegalese verjaardag.
Prachtig jullie ervaringen.Herinneringen voor het leven.Geur van rode aarde, stampen van blote voeten op de grond, dansend op het geluid van de in trance gaande trommels.Brand dit in jullie brein en geniet er van de rest van jullie leven.René Bruynooghe.
BeantwoordenVerwijderenLeuk om te lezen dat jullie het ginder goed stellen! Geniet er nog van!!! Vele groeten!
BeantwoordenVerwijderenWina Vandenberghe